Xian - Monniken, Graslanden & Bergen

Tegen kwart voor 5 uur 's ochtends aangekomen in Xian en helaas geen enkele pinautomaat te vinden bij het station. Gelukkig nog wat cash opzak voor een taxi naar het "hotel" welke wij die dag daarvoor hadden geboekt. Adres van het hotel gelukkig ook in het chinees, want engels praten doen ze hier niet (op 2 kinderen na). Na wat zoekwerk en telefonische hulp van de taxi chauffeur werden we door de "hotel" eigenaar een appartementen complex ingebracht waar ons hotel zou zitten. Haha, nou we hadden het al snel gezien en vertrouwden het voor geen meter en stonden binnen 1 min weer beneden. Sta je dan 6 uur 's ochtends, niet geslapen, zware rugzak, weinig cash op zak en zonder slaapplek. We besloten richting het centrum te lopen (zeker 2 uur rond gelopen) op zoek naar wat hostels. Nergens spreken ze engels en na ca bij 5 hostel te hebben onderhandeld over de kamer en prijs voor 3 nachten konden we ergens terecht. Daarna nog een half uur uit moeten uitleggen met gebaren en tekeningen dat we niet meteen konden betalen en morgen het restant zouden betalen konden we om half 9 dan eindelijk ff slapen. Heerlijk zo om te reizen en je eigen ritme te bepalen. We hebben besloten om in Xian lekker rustig aan te doen aangezien we allebei inmiddels erg verkouden en niet echt lekker zijn. Wat kan een airco dan lekker zijn op je kamer bij 35 graden buiten. Zelf de volgende dag een kleine stadstour gedaan en heerlijk street food gegeten (vlees, inktvis en kebab) in de bekende muslimstreet van Xian. Ook hebben we de 2 enige engels sprekende chinezen van Xian ontmoet die ons hebben geïnterviewd. Namen zijn we inmiddels vergeten maar het was een jongetje en meisje van 11 en 10 met de vragen als : where you from, how old are you, what is you favoriet color, do you like China enz. Echt mega grappig. Ook zijn we naar het Teracottaleger gegaan. Een ruim 2000 jaar oud leger van ruim 8000 soldaten van klei met elke andere gezichtsuitdrukkingen in gevechtshouding die in 1974 zijn ontdekt. Dit om de eerste keizer van China in zijn graftombe te beschermen. Ook hebben we nog iets goeds tegen de verkoudheid gevonden. Bestel gewoon chili met kip en noodles ipv noodles met kip en chili. Zaten zeker wel 20 chilipepers in denken we, want we konden het beide niet aan en hebben het laten staan maar wat we er van hebben geproefd was goed voor de verkoudheid. Vanuit Xian pakken we de trein in ruim 8 uur naar Lanzhou waar we de Tibetaanse route richting Chengdu gaan nemen. Na 1 dag in Lanzhou te hebben rondgelopen, een tempel te hebben bezocht en Stephan een interview heeft gegeven voor het lokale tv station de volgende dag met de bus richting Xiahe. Gelukkig ging het allemaal soepel met het kopen van de buskaartjes en konden we de bus in voor een rit van 4 uur naar Xiahe. Onze chauffeur had haast zoals elke chauffeur in China en ipv van gas terug bij gevaar of een inhaalactie vol op de toeter en gas erbij. Zitten we dan in een Chinese bus in de bergen met een dwaze chauffeur en allebei toch wel ff gespannen, maar gelukkig waren we al in 3 uur op bestemming. Hier hadden we een leuk hostel gevonden waar we voor een leuke prijs 3 nachten in een tent konden slapen. Helaas waren deze tenten niet voor nederlanders gemaakt (150 bij 170) en na 2 uur geprobeerd te hebben toch maar op een slaapzaal gaan liggen wat deze keer prima is bevallen. Xiahe is een Tibetaans dorp waar bijna 80 % Tibetaans is. Hier loop je rond tussen de Tibetanen en monniken en heb je totaal geen besef meer dat je in China bent. De mensen zijn vriendelijk en lachen veel. Hier het grote klooster bezocht waar nog ruim 1800 monniken wonen en door de Tibetaanse wijk geslenterd, waar we nog 2 leuke souveniertjes hebben gekocht. Vanuit Xiahe de bus gepakt naar Langmusi. Een rit van 4 uur waarbij we deze keer gelukkig een goede chauffeur hadden. Wel moest hij af en toe hard op de rem trappen om overstekende schapen en koeien te ontwijken. De busrit was fantastisch en het landschap is zeker te vergelijken met Mongolië. Langmusi is een klein rustig Tibetaans dorp in de bergen op 3300 meter hoogte. Na aankomst hebben we het klooster bezocht en een mooie wandeling door de bergen gemaakt waar we na ruim anderhalf uur een bijzondere plek hebben bezocht namelijk Sky Burial. Op deze plek worden de lichamen van de overledenen van de Tibetaanse bevolking terug gegeven aan de natuur. De Tibetanen geloven dat het lichaam niet meer is dan een tijdelijke omhulsel van de ziel. Ze geloven dat zodra iemand overleden is dat de ziel voort leeft in een ander dier of mens. Ze maken met bijlen en messen sneden in de huid zodat de gieren het lichaam kunnen opeten. Je loopt op deze plek dus letterlijk tussen de botten en schedels wat toch wel heel een bizar en vreemd gevoel is. Stephan had inmiddels al hoofdpijn maar dat blijkt achteraf niet door het bezoek aan deze plek. Na het avondeten was Stephan nog zieker geworden en had heftige hoofdpijn, misselijk en overgeven. Na wat onderzoek komen we uit op de hoogteziekte en het beste is om 500 meter te dalen of extra zuurstof te nemen. Hoogteziekte is net een heftige kater maar dan een aantal keer sterker. Gelukkig hadden we al contact gehad met liyi van het black tent cafe die goed engels spreekt, dus Nadine half in paniek 's avonds daarheen gegaan om hulp te vragen en gelukkig heeft Liyi ons geholpen en naar de apotheek gestuurd waar we extra zuurstof konden kopen. De volgende ochtend ging het gelukkig weer wat beter. Ook dankzij Liyi hebben we de bus naar Jiuzhaigou kunnen pakken. Aangezien er geen officiële bushalte is en de bus daarheen maar 1 x per dag 4 km buiten het dorp rond 15:00 uur voorbij komt rijden konden we wel wat hulp gebruiken. Gelukkig hebben we het gehaald en kon de mooie busrit van ruim 5 uur beginnen. We gingen door uitgestrekte landschappen en mooie hoge bergen waarbij het echt genieten was is de bus, maar het laatste uur toch weer met zweethandjes in de bus gezeten, want de chauffeur had opeens haast en echt met piepende banden over doorgetrokken strepen in de bochten tijdens de afdaling gewoon alles inhalen wat voor de bus zat en de kotszakjes werden ruimschoots gebruikt door een aantal passagiers in de bus. Heel en veilig aangekomen was het plan om de volgende 2 dagen naar het natuurpark van Jiuzhaigou te gaan, maar helaas is Nadine ziek geworden en hebben we maar 1 dag het park kunnen bezoeken, achteraf bleek 1 dag ook ruim voldoende te zijn om al het moois te zien. Met hulp van onze valse studentenpassen met een mooie 50% korting naar binnen gekomen. Het bezoek aan het natuurpark was supermooi. We hebben er bijna 8 uur rondgelopen tussen de bergen, meren en watervallen, echt genieten. Voor iedereen die door China wil reizen adviseren wij zeker om deze route ook te nemen. Onze volgende stop is Chengdu waar we morgenochtend de bus voor instappen voor een rit van ruim 8 uur. Tot snel !!